دوست داشته باشیم یا نه، جهان در حال ورود به عصر متاورس است!
شرکت پژوهشی گارتنر پیش بینی کرده است که تا سال 2026، 25 درصد از مردم حداقل یک ساعت در روز را در متاورس برای فعالیت‌های گوناگون سپری می‌کنند. بخشی از این اتفاق، نتیجه توسعه پلتفرم‌هایی است که در دوره همه‌گیری ویرووس کووید-۱۹ تولید شدند. یکی از اهداف چنین پلتفرم‌هایی پشتیبانی از دورکاری کارمندان بود.
در این مقاله به بررسی مهمترین ویژگی‌های پلتفرم متاورس می‌پردازیم و نظر تعدادی از تحلیل‌گران این حوزه را با شما به اشتراک می‌گذاریم.
طبق پیش‌بینی گارتنر: «شرکت‌ها از طریق فضاهای کاری فراگیر در دفاتر مجازی همکاری و ارتباط بهتری را با کارکنان خود فراهم خواهند کرد. کسب و کارها برای انجام این کار نیازی به ایجاد زیرساخت جدید نخواهند داشت، زیرا متاورس چارچوب لازم را فراهم می کند.
به گفته مارتی رسنیک، معاون تحلیلگر گارتنر، پلتفرمهای متاورس دارای پنج ویژگی هستند:
به خصوص مهم این است که متاورس ها قابل تعامل هستند و وابسته به دستگاه نیستند. هرچند در حال حاضر، همه پلتفرمهای رایج در بازار متاورس، به شدت ایزوله هستند، اما به زودی شاهد تغییراتی در این زمینه خواهیم بود.
رسنیک می گوید: «چالش حرکت از متاورس‌های نوظهور امروزی به این ایده آرمانشهری متاورس این است که همه پلتفرم های امروزی مانند باغ‌هایی با دیوارهای بلند هستند و قابلیت همکاری بین آنها وجود ندارد.
وی خاطرنشان کرد: پلتفرم‌ها باید «احساس حضور، یعنی ایده حضور در آنجا» را نیز داشته باشند. به این معنی که اگرچه کاربران هنوز در یک دنیای فیزیکی هستند، اما با اشیای دیجیتالی در تعامل هستند و باید بر این تعامل کنترل داشته باشند. پلتفرمهای متاورس نیز باید این قابلیت را داشته باشند که کاربران بتوانند درون آنها محیط‌ها و شرایط دلخواه خود را خلق کنند و حوادث جدیدی را تجربه کنند.
از نظر هویت، بخش آسان این است که «من می توانم هرکسی که می خواهم در متاورس باشم؛ خرس کوآلا یا انسانی با جنسیت مخالف و مثلا 20 سال جوانتر». اما چالش اصلی پلتفرم‌ها با هویت کاربران این است که چگونه به آنها کمک کنند تا هویت دنیای واقعی خود را به هویت دنیای مجازی خود متصل کنند. این سوالیست که توسعه‌دهندگان پلتفرمهای متاورس در پس پاسخ آن هستند.
جی پی گاوندر، تحلیلگر اصلی شرکت فناوری اطلاعات فورستر (Forrester) می‌گوید که در حال حاضر، عملا چیزی به نام «متاورس» وجود ندارد. بلکه تنها پلتفرم‌هایی به سبک متاورس ساخته شده‌اند که در زمینه تجاری بسیار نوپا و تثبیت نشده هستند. علاوه بر این، واداشتن کارمندان به استفاده از متاورس «راهی طولانی تر از آن چیزی است که مردم فکر می کنند.».
به گفته گاوندر، کارمندانی که به سمت متاورس حرکت می‌کنند، در معرض یک رفتار کاملاً جدید قرار خواهند گرفت و تسلط بر استفاده از آن بسیار سخت تر از آن چیزی است که بسیاری انتظار دارند.
گفتنی است، گاوندر موارد اصلی استفاده کارکنان را از پلتفرمهای متاورس در حال حاضر به سه گروه دسته‌بندی کرده و معتقد است «هر یک از آنها چندین سال طول می کشد تا عادی شود.»
جیسون وارنک (Jason Warnke)، مدیر ارشد و مدیر ارشد تجربه دیجیتال در شزکت مشاوره اطلاعاتی و مدیریتی اکسنچر (Accenture)، می‌گوید که درک دامنه بالقوه متاورس بسیار مهم است.
او دیدگاه امیدوارانه‌تری در مورد پذیرش فناوری متاورس از سوی کسب و کارها دارد. به اعتقاد او در حال حاضر پلتفرمهای متاورس در حال استفاده هستند. به عنوان مثال، شزکت اکسنچر طبقه جدیدی را با نام طبقه N ایجاد کرده است. کارمندان با لپ تاپ یا با استفاده از یکی از 60000 هدست واقعیت مجازی Oculus Quest 2 که شرکت خریداری کرده است، به طبقه نهم دسترسی پیدا می کنند. طبقه نهم کارمندان را قادر میسازد تا یادگیری فراگیر انجام دهند، به صورت گروهی معاشرت کنند و امور مربوط به یک استخدام جدید را انجام دهند.
او بر این باور است که: «متاورس تداومی از واقعیت‌ها، جهان‌های دیجیتال و مدل‌های کسب‌وکار است که توسط چندین فناوری پیشرفته اطلاعاتی و محاسباتی، در حال شکل‌گیری و توانمند شدن است. مهمترین فناوری‌های موثر بر شکل‌گیری متاورس عبارتند از:
امروزه این فناوری‌های نوین در حال همگرا شدن با یکدیگر هستند تا تجربیات بشری را دستخوش تغییرات جدی کنند.
به گفته وارنک، درست همانطور که اینترنت فراتر از وب‌سایت‌های ساده تکامل یافته و زیربنای بسیاری از کسب‌وکارهای امروزی است، ما متاورس را گسترده‌تر از یک فناوری یا فضای دیجیتال می‌بینیم.
اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، مطالب زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:
